Seks i rak – (dla)czego nie powie ci lekarz?

Seks i rak – (dla)czego nie powie ci lekarz?

Specjaliści, lecząc pacjentki chore na raka, zbyt rzadko informują, jak choroba wpływa na takie aspekty życia, jak seksualność i intymność – twierdzi Barbara Musser, założycielka portalu Sexy After Cancer.

Barbara Musser sprzeciwia się przekonaniu, iż osoby chore na raka powinny skupić się wyłącznie na walce z nowotworem, zapominając o własnej seksualności. Być może podczas terapii seks rzeczywiście jest ostatnią rzeczą, o której myślą chorzy, ale wciąż istnieje w ich przypadku życie po terapii. Choć wiele pacjentek jest przekonanych, że wskoczy do łóżka i będzie uprawiać seks, jak kiedyś, powrót do intymności, jaką znały przed chorobą, może już nigdy nie nastąpić, gdyż ciało dotknięte chorobą nowotworową zmienia się na zawsze. Zwłaszcza, gdy kobietę dotyka, jak stało się to w przypadku Musser, rak piersi.

Zależnie od stadium choroby, jej wpływ na życie seksualne może być minimalny lub ogromny. Dla większości kobiet poddanych chemioterapii lub terapii hormonalnej powrót do aktywności seksualnej bywa wręcz szokujący – zupełnie jakby w ciągu jednej nocy przebyły cały proces menopauzy.

Jeżeli wziąć pod uwagę wpływ choroby i terapii na fizyczność, obydwie formy kuracji sprawiają, że tkanka genitaliów staje się cieńsza, „krucha” i podatna na uszkodzenia. Sprężystość i elastyczność zanikają, gdyż przepływ krwi i limfy w narządach ulega spowolnieniu. Pojawiają się problemy z lubrykacją pochwy. Przez wszystkie te aspekty próby odbycia stosunku stają się właściwie niemożliwe, współżycie jest dla kobiety zbyt bolesne. To zaś wpływa na libido, ponieważ strach przed bólem skutecznie hamuje pociąg seksualny.

Dlaczego lekarze o tym nie mówią? Z jednej strony – z braku czasu i dużej liczby chorych, których mają pod opieką. Z drugiej – bo pacjentki nie pytają. Jeżeli więc nie poruszają tematu, nie ma rozmowy. Nie należy jednak pomijać kwestii wstydu. Wielu ludzi wciąż czuje zażenowanie, mówiąc o intymności czy seksie, zaś praktycznie żadna z akademii medycznych nie przygotowuje do omawiania takich kwestii, jak schorzenia i seksualność, gdy specjalizacja bezpośrednio tej sfery życia nie dotyczy. Poza tym żyjemy w kulturze pulsującej seksualnym tabu, czujemy skrępowanie, rozmawiając o seksie z bliskimi osobami, jeżeli więc dodać do tej mieszanki chorobę, powstaje coś z pozoru zupełnie nie do przejścia.

Zamiast poddawać się, warto w trakcie leczenia i już po chorobie poświęcić nieco czasu swojej seksualności. To okazja, poddać terapii nie tylko ciało, ale również intymność. Wraz z partnerem/partnerką odkrywać, jak kochać się inaczej niż tylko genitalnie, sprawdzać, co sprawia przyjemność, eksplorować nowe poziomy intymności w relacji. Pracować nad komunikacją. Częstokroć kobiety chore na raka czują się jak uszkodzony towar, z seksualnością niezdatną do użycia, tracą pewność siebie, utwierdzają się w przekonaniu, że nie są godne pożądania. Stąd już tylko mały krok dzieli je od czucia się kobietami niepełnymi i wybrakowanymi. Barbara Musser radzi, by nie odsuwać od siebie partnerki czy partnera i pracować nad porozumieniem. Przegadać wspólnie to, czego obydwie strony obawiają się w związku z chorobą i intymnością, pytać i udzielać odpowiedzi. Dzielić się swoimi erotycznymi doświadczeniami z przeszłości. Poinformować partnera/partnerkę, czego wolałabyś unikać, a na co wciąż możecie sobie pozwolić w związku ze zmianami, które zaszły w twoim ciele. Poszerzać repertuar aktywności seksualnych, otworzyć się na fakt, że intymność to nie tylko stosunek polegający na stymulacji genitaliów, odkrywać istnienie innych dających rozkosz czynności.

Barbara Musser jest autorką poradnika Sexy After Cancer: Meeting Your Inner Aphrodite on the Breast Cancer Journey, teksty o konflikcie na linii nowotwór – seksualność publikuje również na blogu oraz pisząc dla magazynu „Pink Paper” (do pobrania za darmo).

UWAGA! W ramach białostockich Dziew/Czynów będzie można wyrolować raka! 9 marca 2013 specjaliści z IFMSA-Poland o. Białystok rozstawią się w CH Auchan, będą odpowiadać na pytania i wykonywać nieodpłatnie badania profilaktyczne. Szczegóły tutaj.

[grafika wpisu – Mike Baker]

Komentarze zamknięte.
  1. Ktoś

    25 stycznia 2017 at 16:47

    Dobrze wiedzieć. Oby ta wiedza nie byłaby mi nigdy potrzebna… Zdrowia wszystkim!