Jak czuje się facet, któremu odmawiasz seksu?

Jak czuje się facet, któremu odmawiasz seksu?

Jak mały chłopiec, płaczący i miotający się w swojej kołysce, czekający, by mamusia przyszła i go utuliła. Tak twierdzi Esther Perel, terapeutka par z Nowego Jorku*, komentująca przypadek pana Mowera.

Każdy z nas, niezależnie od płci, miewa takie dni, kiedy po prostu nie ma ochoty na seks. Partner/ka może starać się ze wszystkich sił, by wprawić nas w nastrój, ale wszystkie wysiłki idą na marne. Odmowa w takiej sytuacji nie jest może najmilszą rzeczą, ale seks nigdy nie powinien być czymś, na co decydujemy się z uprzejmości lub by nie urazić ukochanej osoby. Do czego jednak może doprowadzić ustawiczne odmawianie mężczyźnie seksu? Pan Mower – mąż i ojciec – udowodnił, że nawet do depresji.

Jak twierdzi Mower, za każdym razem, gdy próbował inicjować seks, żona odrzucała go. Szeptał jej do uszka, ale nie poskutkowało. W internecie przeczytał, że wyręczanie kobiet w pracach domowych, pomaga wprawić je w figlarny nastrój, więc „zmywał naczynia i odkurzał znacznie częściej. I nic to nie zmieniło”. Mężczyzna postanowił więc prowadzić zapiski, jak często jego seksualne wysiłki spełzały na niczym. Okazało się, że w 95% przypadków żona odmawiała (scenariusze były różne: próby zainicjowania seksu, dni, kiedy umawiali się na nocne zabawy, ale do nich nie dochodziło). Pani Mower stwierdziła jednak, że pamięć jej męża jest wysoce wybiórcza.

Taki obrót spraw w pożyciu małżeńskim państwa Mower doprowadził naszego bohatera do destrukcji. „Stał się zrzędliwy, utył, wieczorami nie wracał już tak chętnie do domu. Seks z żoną to wyznacznik mojego dobrego samopoczucia. Kiedy odmawia, mam wrażenie, że mnie nie kocha”.

Tezę wspierającą fakt, że odmawianie mężczyznom seksu może mieć poważne dla nich konsekwencje potwierdził Wall Street Journal, publikując garść naukowo dowiedzionych faktów:

„Eksperci wierzą, że dla mężczyzn seks jest dużo bardziej emocjonalnym przeżyciem niż dla kobiet. Mężczyźni wyrażają uczucia czynami, nie słowami. W przeciwieństwie do kobiet, nie wygadują się od serca wszystkim, poczynając od przyjaciół i rodziny, na kierowcy autobusu skończywszy. […] Nic więc dziwnego, że tęsknią za seksem, gdy ten znika z ich życia. Dzięki niemu mogą być agresywnymi i męscy, a jednocześnie delikatni i zależni. Dla niektórych mężczyzn seks jest głównym sposobem komunikowania się i pielęgnowania intymności. […] Mężczyzna, któremu odmawia się dotyku i pieszczot jest jak mały chłopiec płaczący w kołysce i czekający aż ktoś go podniesie”.

Jakkolwiek nie twierdzę, że nie powinno się zaspokajać seksualnych potrzeb, tak porównanie faceta do chłopca w kołysce to zwyczajna gra na emocjach. Kobiet, oczywiście. Odrzucenie boli każdego, ale nie po to jesteśmy dorośli, by nie komunikować swoich potrzeb lub używać języka czy gestów, by utwierdzać partnerów/partnerki w ich atrakcyjności, zapewniać o uczuciach. Seks (który przecież powinien być przyjemnością) to nie jedyny sposób pielęgnowania intymności. Nikt nie powinien decydować się na współżycie dla świętego spokoju. Co jeszcze zwróciło moją uwagę w publikacji w „Wall Street Journal”? Stwierdzenie: nie uprawiali wystarczająco dużo seksu. A jaka ilość seksu w seksie byłaby odpowiednia? Każdy z nas ma przecież zupełnie inne preferencje.

Inna rzecz, że Mowerowie nie zakosztowali seksu przedmałżeńskiego, nie mieli więc sytuacji prób i błędów, odkrywania swojej seksualności, poznawania temperamentów. Przyznali nawet, iż w noc poślubną „oczekiwali fajerwerków”, a żadna iskra się nie pojawiła. Poza tym pani Mower szybko po zawarciu związku zaszła w ciążę, po czym poroniła, co zaowocowało obniżeniem libido. Rozmowy na tematy dotyczące erotyki ją krępowały. Co robił mąż, zamiast wspierać żonę? Chciał więcej seksu.

Postawa bohatera artykułu jest okropnie roszczeniowa i właściwie każde odbiorcom myśleć o waginie i rozrywkach z nią związanych jako o jedynym źródle, z którego mężczyzna może czerpać dobroczynną oksytocynę. Badania antropologów cytowane w publikacji tylko potwierdzają tezę, że kobiety są złe, bo dysponują seksem, na którym facetom tak zależy i którego bardzo potrzebują, w związku z tym mają w majtkach narzędzie do kontrolowania swoich partnerów.

Sytuacja prowadzenia zestawień życia erotycznego i trzymania notesu na szafce przy łóżku też jest nieco przerażająca. Nie wiem sama, jak zareagowałabym, gdyby mój partner prowadził dzienniczek pożycia, odnotowując stosunki lub ich brak z iście szpitalną precyzją typu: „stolec był?”. Podobnie absurdalne jest porównanie kobiety odmawiającej seksu do wyrodnej matki. Dziecko w kołysce jest od niej zależne, to rodzice zapewniają mu opiekę i jedzenie, dorosły człowiek ma to do siebie, że o własne potrzeby może zatroszczyć się sam. Również te seksualne.

Osłabłam zaś całkowicie, gdy przeczytałam, że obecnie życie Mowerów się poprawiło, gdyż mąż uświadomił żonie, że dla niego brak seksu to niezasłużona i okrutna kara. Podsunął jej fachową literaturę. Zamiast pielęgnować intymność we dwoje, on skupiał się wyłącznie na sobie, zapominając, że po drugiej stronie barykady też jest człowiek, którego podobno obdarza miłością. Pierwsze, co powinien zrobić, to nauczyć się kochać siebie, pomasturbować się, a wreszcie przestać uzależniać swoją samoocenę od tego, czy jego żonie zbiera się przy nim na amory czy na wymioty. Penetracja nie pomaga rozwiązać problemu niskiego mniemania o sobie. Niezależnie od tego czy jest się kobietą, czy mężczyzną.

* Źrodło: Wall Street Journal, tłum. własne.

Komentarze zamknięte.
  1. Dakota

    12 grudnia 2021 at 01:54

    To jakby o mnie z tym , że ja jestem kobietom a mój małżonek oziębłą rybą. Po próbach, groźbach , tysiącach wymówek i nic nie robienia w celu poprawienia tego jakże ważnego dla mnie elementu wspólnego życia moja frustracja , przerodziła się w depresję. Po roku faszerowania się antydepresantami nagle tabletki otlumaniajace przestały działać i zamiast próbować ponownie zamaskować problem innym medykamentem postanowiłam pozbyć się przyczyny kilkuletniego bezsensownego cierpienia , frustracji oraz poniżenia , którą ta przyczyną tego nieszczęścia oczywiście jest mój jeszcze małżonek. Oświadczyłam , że chcę być zdrowa i w związku z tym trzeba się rozejść bo on zamiany w swoim zachowaniu nie chce , nie może dokonać a ja go do niczego zmuszać nie mogę i nie chcę. I tu następuje moje zdziwienie bo mój mąż nie chcę rozwodu bo mnie kocha, bo jestem kobietą jego życia i jeszcze inne ….
    Proszę niech mi ktoś wytłumaczy jak można skazywać swoją połówkę na odrzucenie i związane z tym wieloletnie cierpienie i wiedząc o tym nawet nie próbować polepszyć sytuacji a gdy pokrzywdzona połowa deklaruje , że ma dość i odchodzić robić z siebie ofiarę. Jak można żyć z niby ukochaną osobą i nie chcieć jej dotykać , kochać się z nią? Po co faceci trwają w takich związkach skoro żona ich nie pociąga.
    Oststnio próbuje znaleźć odpowiedź na internetowych forach i się okazuje , że takich kobiet jak ja jest wiele, każda opisuje swoje cierpienie w beznadziejnej sytuacji ale przyczyny żadna z nich nie podaje . Może jakiś pan wypowie się na ten temat i zaspokoi moją ciekawość?

  2. tia

    12 maja 2020 at 00:54

    Pierd***nie kotka za pomocą młotka. Jak się umawiamy na bycie parą włączając w to sex, po czym sex znika z którejś ze stron to chyba logicznym jest że związek ulega rozpadowi. Co z tego że mieszka się razem. Razem mieszkają też studenci na stancji, robotnicy w hotelu, ale parą to ich nie czyni. Oczywiście są związki bez sexy i białe małżeństwa i nawet to rozumiem, bo obydwie strony tego chcą. W momencie kiedy jednak jedna ze stron upragnela by jednak tego sexu to delikatnie mówiąc zdech pies, szału nie ma, lipa albo po ludzku rozpad, rozwód, no chyba że się jednak zdążyli dogadać i cudownie ruszyło z miejsca. Nie mam ochoty być ani tą połową co się zmusza, bo to niesmaczne ani tą połową której robi się łaskę, bo to upokarzajace. Obawiam się, że całość komentarzy włączając artykuł to próba udowodnienia drugiej stronie że tą pierwszą to ma rację. Nic bardziej mylnego, a sekret tkwi w prostocie. Cytując klasyka „bo do tanga trzeba dwojga”, nie ma dwojga, nie ma tanga, nawet jeśli jedno usiłuje pięknie wypaść na parkiecie. A jak partner opuścił parkiet to po co tą żenada.

    • tomala

      12 listopada 2021 at 10:14

      Tia, w punkt. Tylko co robić gdy oboje podobno się kochają? Jestem z żoną 29 lat, 27 lat po ślubie, bardzo ją kocham i nie jedno poświęciłem dla niej i naszego związku, w tym seks, a właściwie brak seksu. Nie mam z tym problemu, ponieważ jeśli kogoś kochasz tak na prawdę, jesteś gotów/gotowa do poświęceń. Tylko wszystko ma swoje granice. Przez brak seksu zaczynam stawać się emocjonalnym impotentem. Brak seksu muszę rekompensować sobie masturbacją, jestem krem onanistą. Nie zdradzę żony, bo nie…, bo ją kocham i najwyżej zdechnę jak kot przy jednej dziurze.
      Problem w tym, że moja żona wogóle nie inicjuje seksu, nie przytula się, nie mówi że mnie kocha. Robi to tak rzadko że już nie wiem czy mnie kocha. Gdy ją pytam, oczywiście słyszę ze mnie kocha, tylko miłość się okazuje.
      To porąbane, seks uprawiamy 5-8 razy w roku, ufff…. tylko wtedy gdy się przełamię i wytrzymam kilka prób i podejść z mojej strony, pomimo kolejnych odmów. Chyba jestem nienormalny… Ja sam przestałem inicjować seks lata temu, mam dość….

  3. Niewazne

    27 listopada 2019 at 13:13

    Mind gadasz takie pierdoly jakich świat nie słyszał….gdybyś była na miejscu faceta zmieniła byś zdanie….ją mam już dosyć proszenia się o głupi dotyk….że nie wspomnę o seksie. Mam już dosyć kolejnego wieczora gdy odwraca się tyłkiem i mnie olewa. Nie jest tak że ją jej nie pomagam bo u nas nie ma czegoś takiego jak pomoc to są wspólne obowiązki …więc gotuje itp
    Kupuję kwiaty wino….próbuje stworzyć miła atmosferę…bez skutku. Kiedyś nawet gdy pracowała do późna czesto zrobilem kolacje przy świecach do tego muzyka romantyczna…..zjadła i poszła spać.
    Najbardziej boli jak w dzień kobiet przygotowalem kolacje w drogiej restauracji kwiaty poczta do pracy a po powrocie poszła spać a jak zauważyłem rano przed pracą jak ja wyszedlem oglądała porno….wiesz jak to boli ????więc nie wypowiadaj się gdy nie masz pojęcia.

    • Mind

      9 maja 2020 at 23:28

      A próbowałeś ROZMOWY? Bo z tego, co piszesz, wynika, że nie zapytałeś jej, z jakiego powodu tak jest i czego potrzebuje, żeby uprawiać seks, tylko zrobiłeś coś, co Ci się wydaje, że powinno działać. A jak się okazało, że brak seksu nie wynikał z braku kwiatków i kolacji, to masz pretensje, że ona ma inne potrzeby, chociaż nawet się tym nie zainteresowałeś, po prostu uznałeś, że na większość kobiet jakieś romantyczne zagrania działają, więc na nią też powinny. Dodam jeszcze, że z badań wynika, że tylko połowa kobiet woli seks od masturbacji, druga połowa nie widzi różnicy albo woli masturbację. Gdyby seks był dobry, wolałyby seks, no nie?

    • Agnieszka

      15 czerwca 2020 at 15:06

      Bardzo ładnie tutaj Panowie pisza jak się czują i jak to wplywa na człowieka i zgadzam się z wypowiedziami
      Oczywiście że nagłe odmawianie sexu wpływa na człowieka negatywnie
      I wiadomo że normalny człowiek na początku rozmawia stara się i szuka sposobów na polepszenie sytuacji ale kiedy nic nie daje skutku wtedy przychodzi gorycz i rozczarowanie.
      Pytanie tylko skoro na początku było dobrze co nagle się zmieniło ?
      Ktoś tu moze udawal? myślę że trzeba poznać swoje potrzeby i szukać podobnego partnera . brak sexu jest bolesny tak samo jak za dużo to kwestia bardzo prywatna
      Jeśli ktoś lubi masturbacje proszę bardzo jesli ktoś raz w roku czy miesiacu ok a jeśli kilka razy dziennie co w tym zlego ? Myślę że to kwestia dobrania się
      Gdzieś tu Pan napisał ze zona nie chce sexu a potem porno oglada …jak ja dziękuję za tą wypowiedź . mój partner tak robi ze mną i ja zawsze szukałam winny w sobie nie nie nie.i wiem jak Pan się czuje to jest straszne .
      Pokochać siebie masturbując się w związku?.to jakaś….
      Myślę że trzeba być dla siebie dobrym i nie ulegac manipulacji a to obie strony potrafia na szczęście widzę że są fajni ludzie.

  4. Aseksualny

    22 listopada 2015 at 13:48

    Dzień dobry,
    U mnie to wygląda tak, że żona wychowywała mnie seksem. I to w ten sposób, że brak seksu był karą, a nie, że seks był nagrodą. Nie, nie było tak, że jeśli coś zrobiłem nie tak (w stylu nie posprzątałem) to tego dnia nie było seksu. Kara (często nawet zapowiedziana) to był miesiąc bez seksu. Gdy ja wkurzony odmawiałem seksu to od razu była awantura.
    Gdy się poznaliśmy przez pół roku uprawialiśmy seks kilka razy w tygodniu, potem kolejne pół roku to pewnie z raz w tygodniu. Po ślubie średnia szybko spadła do raz w miesiącu, a po kolejnych dwóch latach spadła do 1-2 razy w roku… Do czego to doprowadziło? W związku jest źle, powiem szczerze, na niczym nam nie zależy, nie troszczymy się specjalnie o siebie. OK, pewne minimum zachowujemy – mieszkamy razem i dzielimy obowiązki, ale to nie jest już miłość ani jakaś silna więź – to tylko przywiązanie.
    Jaki to miało wpływ na mnie? Niektórzy w takich sytuacjach wypisują prostackie hasła „nie dostaje obiadu w domu to jem na mieście”. Nie jestem pruderyjny, zdrady mnie nie szokują, wiem z czego wynikają. Tyle że należę do tych osób, które dopuszczają się innych zdrad, może gorszych. Parę razy byłem zakochany (oczywiście nie w żonie), w tym z jedną dziewczyną spędzałem w pracy prawie każdą możliwą chwilę. Seksu nie było, intymności pocałunków też nie. Z mojej strony było uczucie, mam wrażenie że z drugiej strony też…
    Ach i jeszcze jedno. Z ostatnich zbliżeń z żoną wynika że stałem się impotentem, a przynajmniej mam jakieś problemy z uprawianiem seksu. Mam 33 lata i mam wrażenie że już nigdy nie będę uprawiał normalnego seksu. Całe szczęście jest jeszcze praca i inne zainteresowania.

    • Nat

      23 listopada 2015 at 12:52

      Twoja historia nie jest wesoła, ale z drugiej strony zastanawia mnie, co Cię jeszcze w tej relacji trzyma? Mówi się, że jeżeli nie możesz zmienić okoliczności, zmień nastawienie, ale w Twoim wypadku wierzę, że okoliczności da się zmienić. Dlaczego więc tkwisz w małżeństwie, w którym nie spełniasz się uczuciowo, nie mówiąc już, że seksualnie?

    • Ola

      16 marca 2016 at 10:43

      Witam. Rozumiem Cię doskonale, Ja jestem z facetem juz 16 lat, mamy 8 letniego syna, jakies 3.5 roku temu nasz sex był nieziemski, w końcu odkryłam to, co w nim najpiękniejsze, tzn. to wydarzyło się wcześniej, oczywiście miałam chwile, gdy nie uprawiałam seksu tak często np. kiedy nie byłam rozbudzona i nic w zasadzie oprócz bólu nie czułam, jak miałam depresję poporodową, po cesarce, ale to były dla mnie motywy dość jasne, jednak sex uprawialiśmy, nie tak często, jak on by chciał, ale jednak… aż do momentu, gdy to jemu się odechciało, było rzadko, gdzie wcześniej bardzo często. Czuję się okropnie… moja samoocena znacznie spadła, dlatego nie zgodzę się z autorką tego artykułu, że to nie wina partnera, że nam spada samoocena, myli się, najwyraźniej nigdy nie doświadczyła odrzucenia. Ja dostawałam miłość, komplementy i ogromną ilość rozkoszy, a doszło do tego, ze zamknęłam się w sobie (wynik kolejnych kłótni, w których usłyszałam lub doświadczyłam czegoś niemiłego), czuję się niekochana, nieatrakcyjna dla niego, mało seksowna, itd. mogłabym wymieniać, ale nie ma to najmniejszego sensu. To nieprawda, że sami możemy zatroszczyć się o swoją przyjemność, tzn. oczywiście możemy, ale jaki jest efekt? Bliskość z własną ręką czy zabawką erotyczną? Czy to ma mi wystarczyć? Wykluczone. Postanowiłam, że odchodzę, pomimo mojej wiedzy na temat pewnych jego problemów efekt, jaki teraz mamy, doszukuję się ciągle negatywnych skutków bycia zbyt długo może z 2 osobą… najnormalniej w świecie uważam, że przestałam go pociągać, bo nie potrzebuje już tego tyle, co kiedyś. Efektem jest to, że Ja już nie mam ochoty się do niego zbliżać, stałam się małostkowa, marudna, chwilami nawet agresywna… jednym słowem nie jest ze mną dobrze. Próbowałam czekać i zrozumieć, ale nie daję rady… nie mam już siły, to co w związku jest najwyższą formą bliskości i budowania intymności przestało się już dla mnie liczyć, tak jak sądzę iż dla niego również. Odmawiać sobie przyjemności z osobą, którą się kocha? Nie coś tu nie tak… przestałam zabiegać, stroić się, nadal noszę seksowną bieliznę, ale nie potrafię się przed nim otworzyć, zresztą okazuje sie, że on nie potrzebuje i nie chce tego. Nie bedzie oglądał mnie nago, bo czuję się źle nago przy nim. Wiec czy ma odrzucenie partnera wpływ na nasze samopoczucie? Jak najbardziej, i to nie tylko kobiety odmawiają, teraz muszę sama pracować nad swoją samooceną, ale pewnie sobie poradzę, a szczerze mówiąc na jakikolwiek związek przestałam mieć nadzieję, nie mam na to siły. Pozdrawiam

  5. Karol Janson

    31 sierpnia 2013 at 17:14

    Masturbować się w małżeństwie? To po co mu żona, przecież 'umówili się’ na relację o charakterze seksualnym ?

    • Nat

      31 sierpnia 2013 at 18:49

      Rozumiem, że wg Ciebie masturbacja przystoi wyłącznie singlom?

    • Kluska

      7 października 2013 at 12:16

      Czy wypowiedź Karola Jansona nie była oczywistą ironią? Czy Nat tego nie zauważy? Czy Moerowie będą szczęśliwsi, gdy pani Mower poświeci swoją waginę dla dobra ich związku?
      Tego wszystkiego i o wiele więcej, dowiecie się w następnych komentarzach.

  6. Anonim

    28 kwietnia 2013 at 11:03

    Boże, i jeszcze to: „Mężczyźni wyrażają uczucia czynami, nie słowami. W przeciwieństwie do kobiet, nie wygadują się od serca wszystkim, poczynając od przyjaciół i rodziny, na kierowcy autobusu skończywszy.”

    • Anatom

      11 maja 2020 at 01:10

      Być może będzie to nazbyt upraszczające, ale w moim odczuciu długotrwałe odmawianie zaspokojenia elementarnej potrzeby jaką jest seks kończy się niczym innym jak przekierowaniem uwagi. Osoba doświadczająca ustawicznego odrzucania zmienia ,,obiekt” zainteresowania, może to być praca lub – i co chyba najczęstsze – inna osoba niż dotychczasowy partner lub partnerka. Z behawioralnego punktu widzenia popęd musi zostać zaspokojony, energia ta znajduje przeto ujście na przykład w formie romansu. Jednocześnie występuje tu silny determinant psychologiczny: dążenie do poczucia bycia pożądanym, chcianym (to znaczy cieszenia się pełną uwagą). Związki bez seksu są (z nienormalnymi wyjątkami) jak sianie na ugorze – niby jest ziarno, jest gleba, ale plonu nie ma. Nie sposób zatem najeść się pokarmem (pełną uwagą) którego nie ma. Oczywiście można zastrzec, że szczęśliwe życie bez seksu jest możliwe, ale jest to w moim przekonaniu życie wybrakowane, okaleczone, jakby prowadzone na diecie opartej na Coca Coli Zero – bez ani jednej substancji odżywczej.

    • Nx

      11 maja 2020 at 12:59

      Nie do końca przekonuje mnie narracja, według której seks jest elementarną potrzebą. Dlaczego? No, choćby dlatego, że ta „elementarność” nie jest doświadczeniem uniwersalnym. U różnych osób seks, bliskość fizyczna z drugą osobą, może mieć różną pozycję na liście priorytetów. W tej sytuacji używanie argumentu „elementarnej potrzeby” może stać się narzędziem manipulacji lub usprawiedliwiania pewnych kroków, takich jak zdrada, zwalniając osobę, która postępuje nieetycznie względem osoby partnerskiej z odpowiedzialności za swoje czyny.

      Co nie oznacza, że dla Ciebie – czy innej konkretnej osoby – seks nie może być priorytetem w relacji i jednym z najważniejszych jej obszarów. Ale to wymaga dania sobie pozwolenia seksualną indywidualność, a nie projektowania własnych, wysokich oczekiwań i potrzeb seksualnych na ogół społeczeństwa. Używasz pięknych, okrągłych słów, chyba nawet niezauważając, że szerzysz seksnegatywne przekonania o „nienormalnych wyjątkach” – i na taką narrację nie ma we mnie zgody.

  7. Adam

    28 kwietnia 2013 at 10:52

    Kobiety znacznie gorzej znoszą sytuacje gdy się im odmawia seksu :P

    • pax

      28 kwietnia 2013 at 10:59

      Potwierdzam, odmówienie kobiecie seksu to uwolnienie Krakena. :D

    • Mind

      2 sierpnia 2019 at 23:03

      Mam spory problem z tym, co mówi Pani Perel… Pierwsza sprawa – jak on nie umie inaczej niż przez seks wyrażać uczuć, to jego problem. Może pora się nauczyć zamiast obwiniać kobietę o to, że ona umie? Druga – skoro dla mężczyzn seks jest bardziej emocjonalnym przeżyciem niż dla kobiet, to dlaczego o te kobiety nie dbają? Kobiety nie chcą seksu, kiedy ten seks im się nie podoba. Do kobiet już dotarło, że mają ręce i już nauczyły się z nich korzystać, dlatego niezbyt wyrafinowany seks (włóż-wyjmij gapiąc się na cycki), którego mężczyźni nauczyli się z porno, nie jest potrzebny kobietom. Trzecia sprawa – jak żyję jeszcze nie słyszałam o przypadku, kiedy kobieta odmawia mężczyźnie dotyku i pieszczot. Kobiety odmawiają konkretnych form seksu (często tylko jednej) i z tym mężczyźni nie mogą sobie dać rady, dorabiając do tego ideologię, że w takim razie ona ich nie kocha bądź nie akceptuje. Tymczasem brak akceptacji nie jest wtedy, kiedy odmawiasz komuś konkretnej formy seksu, tylko kiedy nie szanujesz jego granic.