„Czystość Alicji nie jest pozytywna, nie jest dobra. Tu właściwie nie ma żadnej pozytywnej postaci czy całkowicie bezinteresownego mentora” – mówi reżyserka spektaklu, Agata Biziuk. „Przez działania tej słodkiej dziewczyny w gruncie rzeczy przemawia wyrachowanie”. 

Spektakl-podróż i spektakl-inicjacja – 7 grudnia miał swoją prapremierę. Podobno Dr@cula to inicjatywa udana i powala na kolana – tak donieśli mi moi specjalni wysłannicy, których gustowi ufam. Ja miałam okazję przeczytać dramat Agaty Biziuk i Agnieszki Makowskiej, więc ręczę za partyturę i mam nadzieję, że wkrótce obejrzę samo przedstawienie, bo nawet nie wiecie, co i jak bardzo mi żal ściska, że nie mogłam być w Teatrze Polskim 7 grudnia.

Dzisiaj, będąc setki kilometrów od Poznania i czytając o tym, co dzieje się w lokalnej kulturze, mogę powiedzieć, że miasto powoli odżywa teatralnie, a to, że na deskach pojawia się temat wchodzenia w świat seksu (brudny i zły) nastoletniej dzierlatki, tę tezę potwierdza. Jest mniej grzecznie i bardziej eksperymentalnie, a ktoś, kto ma w swoim znaku firmowym człon „seks”, został zaproszony do objęcia matronatu nad produkcją oraz naskrobania paru słów do programu sztuki (także tego, jak już będziecie w teatrze, to zachęcam do zakupu!). Słowem, drodzy państwo: dobrze się dzieje!

Ten post to moje ulubione, acz krótkie, fragmenty rozmowy z twórcami spektaklu* oraz pierwszy konkurs, w którym ktoś zgarnie zaproszenie do poznańskiego Teatru Polskiego – dla dwóch osób!

Część pierwsza wywiadu tutaj.

O inicjacji i o języku

Agata: Wydaje mi się, że o takich rzeczach, jak inicjacja, kiedyś się nie rozmawiało. Wiadomo, eksperymentowaliśmy z rówieśnikami, ale dyskurs wokół inicjacji i seksu nie był tak wszechobecny, jak teraz. Mieliśmy importowane niemieckie Bravo i publikowane tam fotostory, które były prawie pornografią. Teraz coś się zdecydowanie zmieniło.

Marta (asystentka reżyserki): A teraz mówimy dużo, tylko albo wulgarnie, albo medycznie…

Nat: Albo „ciupciamy” pieszczotliwie.

Marta: Właśnie.

O różnicach w podejściu

Nat: A teraz będzie pytanie trudne: czym różni się inicjacja męska od kobiecej?

Paweł: No jak to, czym się różni? Chłopcy mają te naście lat i chcą zaliczyć jak najszybciej, nieważne z kim.

Nat: Dzięki, Paweł. Spędziliśmy ponad pół godziny, rozmawiając o tym, jak to Alicja przechodzi przez labirynty świata i swojej głowy, odkrywając swoją seksualność, a Ty chcesz mi powiedzieć, że u mężczyzn to jest tak: „Cześć, jestem Adam, przychodzę i wkładam”?

Paweł: Ale to jest bardzo duży problem, bo jak się ma te trzynaście czy więcej lat to pojawia się kwestia tego, że faceci chcą zaliczać i nie za bardzo mają z kim – dziewczyny się za bardzo szanują…

Nat: ?

Paweł: No tak, są dużo bardziej wsłuchane w swoje ciała, nie chcą tego robić byle gdzie i z byle kim, a chłopaków te okoliczności za bardzo nie obchodzą. Dziewczyny wolą poczekać, są po prostu świadome.

O ulubionych scenach

Nat: Która scena, Piotr, jest Twoją ulubioną i dlaczego?

Piotr: Moja ulubiona scena jest jednocześnie moją najtrudniejszą – scena z Lady B. Była ona dla mnie trudna nie tylko interpretacyjnie, ale też fizycznie. Bardzo długo nie mogłem jej w sobie znaleźć, co było widać też na próbach. Czasami po prostu nie mogłem zaskoczyć, ale zdarzyło mi się też kilka takich momentów, w których – nawet już po wyjściu z teatru – jeszcze tę Lady gdzieś ze sobą niosłem.

Nat: Agata?

Agata: A ja myślę bardziej całościowo i realizacyjnie. Spotykamy się w takim momencie, w którym dopiero wszystko się wygładza, nabiera kształtu. Cały czas mam w głowie ideę tego, jak to będzie finalnie wyglądało. Ale już teraz mogę powiedzieć, że najbardziej lubię ten spektakl jako całość.

A teraz Wy będziecie mogli się przekonać, czy Dr@cula da się lubić, bo niniejszym ogłaszam…

Konkurs!

Dzisiaj mam do rozdania jedno podwójne zaproszenie na spektakl Dr@cula. Vagina dentata 18 grudnia, godz. 19:00. Co zrobić, żeby wygrać? W komentarzu do tego postu napisz, kogo najchętniej zabrałabyś/zabrałbyś do teatru jako swoją osobę towarzyszącą i krótko uzasadnij, dlaczego – mogą być to postaci rzeczywiste lub fikcyjne. Masz czas do czwartku, 12 grudnia do godziny 23.59. Pamiętaj, aby podać swój adres e-mailowy, wpisując komentarz (adres nie będzie upubliczniony). Ze zwyciężczynią lub zwycięzca skontaktuję się już 13 grudnia i poinformuję, jak odebrać bilety.

Pamiętajcie, że spektakl grany jest w Teatrze Polskim w Poznaniu, więc jeżeli ktoś jest spoza (nie to, że celuję z tym konkursem tylko w lokalsów), będzie musiał sobie jakoś zorganizować dojazd.

Do dzieła!

* Niestety, dla dobra reputacji osób zainteresowanych, najbardziej soczyste fragmenty rozmowy z ekipą Dr@culi, warte co najmniej Pudelka, zostały pominięte.

[grafika wpisu: Monika Lisiecka, materiały do spektaklu]