Poznałam ją dwa miesiące temu, na kawowym cuppingu. Moje zainteresowanie kawą kończyło się wtedy na latte o poranku i nie miałam potrzeby tego zmienić, ale mój przyjaciel zawsze wyciąga mnie w miejsca związane z jego fascynacją danego miesiąca. I tak po raz pierwszy położyła przede mną kubek twierdząc, że w zapachu powinnam wyczuć truskawki, a w smaku suszone śliwki. Smakowało jak kawa, tylko trochę lżejsza i kwaśna. „Tego można się nauczyć”, powiedziała, „przyjdź jutro, to ci opowiem”. Wtedy chodziło mi chyba bardziej o jej lekko chropowaty głos i ciepłe dłonie, ale przychodziłam tam co drugi-trzeci dzień, żeby położyła przede mną kubek kawy, w którym bezskutecznie próbowałam wyczuć melasę i porzeczki. Po trzech tygodniach rozłożyła mi zapach mojej skóry na dwanaście części składowych, a ja zaczęłam wyczuwać pierwsze nuty w robionej mi kawie na własne zmysły. W przyszły weekend umówione jesteśmy u niej. Żadna z nas nie nawiązała wprost do walentynek, kiedy się umawiałyśmy, ale przynieść mam gałązkę świerku, cukier trzcinowy, gruszki i kardamon, bo to podobno nuty, które można u mnie wyczuć. Będę uczyć się ich zapachów i wąchać swoją skórę, więc może to jeszcze za wcześnie na celebrowanie miłości, ale zmysłowości planuję się uczyć jak nigdy dotąd.

Ostatnio nie układa nam się idealnie – zajęci, zabiegani, nie chodzimy na randki… Na co dzień jesteśmy bardzo partnerscy, mało w tym namiętności, bliskości. W walentynki zrobimy coś tylko dla siebie. Najpierw kolacja – może niekoniecznie ze świecami, ale z naszymi ulubionymi daniami na pewno (a przecież przez żołądek do serca). Potem całonocny maraton filmowy w kinie, a od razu po powrocie zabawa w sypialni dopóki starczy nam sił – z kneblem, batem i innymi gadżetami, żeby było pikantnie. Dla wielu to coś zwykłego, ale dla nas to jeden z niewielu wieczorów, gdzie nie będziemy oszczędzać – zarówno pieniędzy, jak i uczucia. Czekam na niego z niecierpliwością.

W Dniu Zakochanych będę dla siebie dobra.
Będę myśleć o sobie dobrze. Zauważę swoje – małe i duże – sukcesy w tym dniu, potknięcia przyjmę z życzliwością, jako cenne doświadczenia.
Spojrzę w lustro i powiem sobie „Ładnie wyglądasz, do twarzy Ci w niebieskim”.
Uśmiechnę się do siebie.
Zafunduję sobie deser lodowy z bitą śmietaną, czekoladą i innymi bajerami – bo lubię.
Może pójdę do kina.
A może na randkę.
A może zafunduję sobie fajny orgazm/y.
A może po prostu wcześniej pójdę spać i wreszcie się wyśpię.
A może powiem Komuś, że mnie skrzywdził i, że sobie tego nie życzę.
A nawet, jeśli Mu tego nie powiem, to przynajmniej nie będę obwiniać siebie.
I jeszcze postanowię, że będę dobra dla siebie już zawsze.
A przynajmniej co drugi dzień.
Albo chociaż w weekendy 😉

Ja i mój partner znamy się od czasów gimnazjum, od liceum natomiast jesteśmy razem. Przeszliśmy przez wiele przeszkód, nieporozumień, wątpliwości. Dorastaliśmy razem, więc nawzajem kształtowaliśmy swoje charaktery. Wszystkie poprzednie Walentynki spędzaliśmy razem – raz w kinie, innym razem w domu przy kominku, jeszcze innym kochając się namiętnie wieczorem w parku. Dziś przechodzimy przez ogromny kryzys, a mój luby na czas Walentynek wyjeżdża na drugi koniec Polski. Pierwszy raz spędzę to święto sama. W jaki sposób? Kupię dobre wino, spotkam się z przyjaciółką. Zrobię sobie domowe spa – gorącą kąpiel z olejkami i płatkami kwiatów, obejrzę film. Skupię się na sobie, na potrzebach swojego ciała i duszy. Na odpoczynku, którego potwornie mi brakuje, bo stres i smutek zdecydowanie zbyt bardzo dominują w ostatnim czasie. A jeśli gwiazdy ułożą się w odpowiedniej konstelacji, jeśli Księżyc będzie świecił magicznie i intensywnie – kto wie, może zdzwonimy się z partnerem przez FaceTime, obejrzymy na odległość jakiś film Tarantino, albo tak jak dawniej, wyznamy sobie miłość niezależnie od tego, czy jest dobrze czy źle, i czy jesteśmy blisko siebie, czy daleko.

To będą trzecie Walentynki z moim Polowkiem :) podczas pierwszych byliśmy na koncercie mojego ukochanego Kygo :)))) drugie spędziliśmy w domu, ale Moj kochany zaskoczył mnie prezentem. W tym roku wzięłam sprawy w swoje ręce, zrobiłam własnoręczny prezent – słoiczek z powodami dla których go kocham, i breloczek do kluczy z napisem, żeby jechał ostrożnie i wracał do mnie bo na niego czekam. Czeka nas jeszcze kolacja w Polskiej restauracji (mieszkamy w Holandii), a później liczę na gorąca noc :))
Udanych Walentynek!

Tegoroczne Walentynki będziemy świętować trochę z opóźnieniem. To nasze pierwsze Walentynki w związku, co prawda nie przepadamy za tymi wszystkimi „walentynkowymi gadżetami”, serduszkami, piórkami, wszechobecnym czerwonym kolorze…..ale będziemy celebrować to po prostu spędzaniem czasu razem. Zaczynamy od rana! Najpierw idziemy uczyć się grać w grę ( mój „Walenty” jest zapalonym graczem w planszówki, śledzi wszystkie nowości…nawet ja się wkręciłam! – z taką pasją o tym opowiada!). Później idziemy oczywiście zjeść coś dobrego ( Jego znajomi, którzy mnie jeszcze nie widzieli snują domysły, że pewnie ” nie jestem zbyt chuda”- bo ciągle coś jemy ;p ) a wieczorem…… na pewno zagramy w jakąś grę…. zaczniemy od gry wstępnej…kto wie jaki będzie finał… ;)