W tym roku walentynki spędzę sama ze sobą. Wypadają one 4 dni przed moim rozwodem i będzie to bardzo zmysłowa niedziela. Na początek dnia przygotuje sobie przepyszne śniadanie, które pobudzi mój zmysł smaku. Następnie zrobię sobie piękny makijaż, usta pomaluje na kolor czerwony, spryskam się moimi ulubionymi perfumami, czynności te pobudzą zmysł wzorku i węchu. Po południu włączę moją ulubioną muzykę, która będzie działała na mój zmysł słuchu. A na koniec dnia zajmę się w bardzo miły sposób sobą, użyję do tego zmysłu dotyku.

Rok – dwa lata temu na hasło „zmysłowy” odpowiedziałabym pewnym standardem: „ciepła kąpiel”, „gorąca czekolada”, „masaż”, „fajny seks z kimś fajnym”, „dobre perfumy” (zawsze!!!). Teraz powiem, że wszystko to, co wymieniłam, jest, owszem, miłe, atrakcyjne i przyjemne, nie neguję tego (zwłaszcza perfum :))) ), ale czegoś jednak w tym brakuje. Dziś dodam: shibari. Liny mają moc, jeśli tylko operuje nimi ktoś doświadczony. Dotyk lin na ciele, „zabawa liną” (cytuję tego, który mnie wiązał), (niby)-nie-seksualny dotyk riggera, który „operuje” liną na ciele osoby wiązanej. Odkrywanie nowych punktów na ciele, o któych wcześniej nie miało się pojęcia, że są erogenne. A do tego dużo rozmowy, ustalania zasad, szacunek dla „nie”. Poczucie totalnego oddania komuś z jednoczesnym totalnym poczuciem bezpieczeństwa. „Zaopiekowanie” przed i po. To jest dopiero zmysłowość. Może być też w niedzielę, czemu nie?

Idealna niedziela jest wtedy, gdy z samego rana spoglądam zza firanki i widzę ją. Rude, gęste loki okalają twarz wciąż jeszcze wyglądem przypominającą dziecięcą. Pulchne policzki, oblane naturalnym brzoskwiniowym rumieńcem unoszą się w górę, gdy dołeczki stają się wklęsłe. Uśmiecha się do mnie, widzę jej radosne oczy zza nonszalanckich okularów. Uśmiecha się do mnie, choć jeszcze mnie nie widzi i nie śmiało puka do zniszczonych drzwi. Przykładam dyskretnie oko do wizjera i widzę jak skąpa, dziewczęca sukienka opina jej smukłe uda i okala niewielkie piersi, z których sutki frywolnie mrugają w moją stronę. Słyszę dźwięk ekspresu, wyciągam stare filiżanki, pamiętające gorący romans mojej babci z marynarzem, naciskam jeden guzik, a w domu rozchodzi się zapach palonej kawy. Wszystko dokładnie zaplanowałam w dniu, gdy pierwszy raz usiadła obok mnie w tramwaju i przez pomyłkę złapała moją rękę. Długo rozmawiałyśmy. Otwieram wreszcie drzwi, a mój oddech zamiera. Czekam na jej ruch pełna obaw. A ona jedynie podchodzi bliżej, całuje mnie w kącik ust i rzuca sweter w przedpokoju. Pyta, gdzie znajdzie pracownie, przecież miałam ją dzisiaj malować, jest przy tym taka frywolna, jej klatka piersiowa szybko unosi się w górę. Prowadzę ją schodami w stronę poddasza, poranne światło wpada tam przez wielką rozetę, a tylko niektóre z jej szyb wciąż mają kolor witraży. Malować ją będę w polnych kwiatach. Nagie ciało zestawię z bladością chabrów i czerwienią maków. Zgodziła się na to, jest odważna. Gdy się rozbiera na jej ciele zostają ślady po wcześniej noszonej bieliźnie. Ślad po biustonoszu odznacza się pod piersiami, których końcówki zdobią delikatne kolczyki. Układa się na trawie skąpana w blasku kolorów. Pozostałości witraża odbijają się na jej drobnym ciele. Układam, wcześniej zagruntowane płótno na sztaludze. Czerwień maków idealnie współgra z bladością cery, wygląda teraz jak ognik tańczący pośród kwiatów. Zaczynam od szkicu, zaznaczam każdy fragment jej ciała, każdą fałdkę przechodzącą w obły kształt bioder. Zaznaczam detale i zamykam oczy, i biorę łyk kawy, i w tym momencie ona znika. Pojawia się cicho za moimi plecami, pachnąca woń kwiatów zwiastuje jej przyjście. Obejmuje mnie, opiera na mnie swój ciężar ciała, a drugą dłoń zgrabnie wsuwa pod materiał mojej sukienki. Chwytam ją za dłonie, za tę część ciała, która pozwoliła mi zakochać się w jej bliskości. Przykładam je do policzków, całuję każdy opuszek palców i patrzę wprost w jej przez chwilę onieśmielone oczy. Pędzlem skąpanym w czerwieni przesuwam między jej piersiami, zaznaczam ich kształt, maluję ślady na brzuchu i ramionach. Chcę poczuć ją zmysłowo. Dotykam językiem kawałka jej ciała, a ona wtedy pąsowieje jak najdziksza z przydrożnych róż. Pytam, czy mogę pozwolić sobie na więcej, czy jest na to gotowa. Cicho pomrukuje i uśmiecha się bezwstydnie. Opieram jej ciało o stos kwiatów, jej włosy łączą się z makami, a ona zaciska dłoń na moim ramieniu. Żółty błysk witraża gra na jej ciele, uwidacznia jarzębinowy kolor jej cipki, która pachnie rumiankowym płynem i nią całą. Wsuwam w nią dwa palce i szukam miejsca, które sprawi jej największą rozkosz i jestem szczęśliwa, gdy słyszę jej wysokie dźwięki. Ona pragnie bym butelkę po winie zanurzyła w jej ciele. Spełniam jej prośbę. Zimne, ciemne szkło zanurza się w jej cipce. Poruszam nim powoli i obserwuję jej reakcje. Olśniewająco wygląda, gdy tak wije się powodowana moimi dłońmi i ustami, gdy jak latorośl winna obejmuje moją głowę udami bym pozwoliła jej skończyć, i zaczerpnąć powietrza. Ostatni już raz zagłębiam w nią butelkę i namiętnie całuję się z każą częścią jej ciała. Odpływa. Po wszystkim całą moją miłość przelewam w dotyk. Teraz, chcę namalować ją prawdziwą. Bez kłamliwej otoczki. Rysuję jej piersi, delikatnie różniące się od siebie, twarz oblaną potem i czerwienią. Nie przejmuje się lekkim owłosieniem pod pachami czy rozmazanym makijażem. Kreślę ołówkiem jej prawdziwość, piegi, nierówne usta i nieidealne zęby. Gdy kończę dopijamy razem wcześniej otwartą butelkę wina ciesząc się rozmową. Po jej wyjściu zanurzam się w gorącej wodzie, leżę tak moje dłonie przyjmą pomarszczoną formę. Owijam się lnianym szlafrokiem, zapalam papierosa i pełna nadziei czekam na kolejne spotkanie.

Przepis na zmysłową niedzielę a point

Składniki:
• Wygodne łóżko
• Dobre śniadanie
• Zielona herbata
• Książka
• Mata treningowa
• Wanna lub prysznic (zależy od gustu)
• Wygodne buty
• Ulubiona restauracja
• Dobre wino
• Sushi
+ Dodatkowo do pikanterii można użyć pulsującego gadżetu

Przepis:
1. W przygotowanym łóżku, najlepiej al dente, należy się porządnie wyspać, zalecane jest 8h, ale to kwestia gustu. Uwaga – wybudzenie musi być naturalne.
2. Po wstaniu istotny jest poranny trening, aby uzyskać przyjemny stan rozluźnienia. Bardzo wskazana jest również medytacja oddechowa, która pozwoli umysłowi na odpuszczenie zmartwień i właściwe podejście do dnia wolnego.
3. Trzeci etap to zjedzenie śniadania. Powinno być ono delikatne, smaczne i pożywne. Po takim posiłku zaleca się zaparzenie sobie zielonej herbaty, aby uzyskać pełnię efektu najedzenia.
4. Po takim przygotowaniu można zająć się etapem czytania książki. Zalecana jest tutaj minimum 1h leżenia z ulubioną pozycją. Może być również manga lub komiks. To już kwestia smaku i doprawienia.
5. Gdy już się dojrzeje od leżenia na kanapie, należy trochę wzmocnić efekt poprzez przeprowadzenie ćwiczeń. Najlepiej do tego sprawdza się cardio oraz joga, ale można też zaszaleć – przepis można modyfikować wedle gustu.
6. W trakcie takiego treningu może dojść do nadmiernego parowania, dlatego zaraz po nim zalecane jest wzięcie kąpieli lub prysznica, aby pozbyć się nieprzyjemnego osadu. Poleca się zaryzykować nieco i spróbować na koniec obyć się zimną wodą. Wydaje się to straszne, ale efekt po jest niesamowity, a organizm nabiera świeżości.
7. Kolejny etap to ubranie się i zabranie osoby najbliższej na długi spacer po mieście połączony z obiadem w jakimś ciekawym miejscu. Uwaga – spacer powinien potrwać około 1h, aby uzyskać efekt przyjemnego poczucia głodu. To bardzo ważne!
8. Po obiedzie zaleca się powrót do waszego miejsca, otworzenie butelki wina, picie i rozmawianie, ile się chce, a kiedy poczuje się to przyjemne ciepło bijące od was, można przechodzić powoli do następnego etapu.
9. Należy być dla drugiej osoby cierpliwym i dającym. Poleca się zrobienie jej masażu, słuchanie tego, na co ma ochotę. Powinno doznawać się siebie tak, aby odczuć pełnię satysfakcji. Uwaga – w tym momencie można trochę doprawić moment za pomocą pulsujących i wibrujących akcesoriów (dodatek nieobowiązkowy, ale bardzo zalecany!).
10. Na sam koniec warto zjeść kupiony wcześniej zestaw sushi. Tak po prostu. Są bardzo smaczne, a to w końcu twój dzień i twój przepis 😊

W tym roku dobrym planem jest dorzucić coś do szafy:)

Szafa

W każdym pokoju jest takie miejsce. Miejsce w którym można odkryć skarby. Zresztą wcale nie chodzi o to, że trzeba je odkrywać, one raczej tam są składowane. Przechowujemy w nich te najcenniejsze rzeczy. Gdy wejdziemy do pokoju chłopca, to będzie tam taka mała skrytka prawdopodobnie na półce z książkami, gdzie w starym pudełku po butach są te najcenniejsze drobiazgi. Są kolorowe kulki, które dostał od kolegi jak jeszcze byli w przedszkolu, pozytywka przywieziona przez tatę z dalekiej podróży, gdy bardzo za nim tęsknił, kilka kolorowych kart, bardzo cennych choć wyraźnie używanych… zresztą w pudełku mieści się sporo różnych pozornie nic nie wartych rupieci, które tak naprawdę są cennym wspomnieniem z tych mijających dni. Gdybyśmy zajrzeli do takiej szkatułki nastolatki świecidełka były by nie tylko z przeszłości ale i z bieżącego zestawu tajemnic. Pewnie między bardzo cennymi kartkami od bardzo bliskiego kolegi, które napisał kiedyś na lekcji chemii, są też ulubione szpilki do włosów od przyjaciółki prosto z Madrytu i te zapiski których dla pewności nigdy nie napisała w telefonie, bo świat cyfrowy nigdy nie jest tak bezpieczny jak kartonowe pudło pod łóżkiem.
Z wiekiem te pudełka stają się coraz większe, ale też zmieniają swój charakter i cele. Gdy już jesteś dorosły masz tych skrytek więcej. Sporo z nich zakopujesz w ogródku lub odsyłasz do najdalej mieszkającego od twojego domu przyjaciela, by tam je zakopał. Bardzo dużo dobrych wspomnień mieści się w pudełku po butach. W pewnym wieku cała szafa pudełek nie jest wystarczająca by zebrać wspomnienia i ludzi. Są jednak takie szafy, których zawartość nie stanowi żadnej tajemnicy i żadnego zagrożenia. No chyba tylko takie, że jej zawartość uzależnia, bardzo przyjemnie uzależnia.
Ich szafa stała w rogu sypialni nie przez przypadek. Biała, prosta, nie specjalnie duża. Stała bo nie można było pozwolić by ich wspomnienia i plany nie miały swojego miejsca. Chwilę trwało zanim się pojawiła. Nie miało by sensu by stała pusta. Kurz zbierałby się na niej i powodowała frustrację. Dzisiaj ten mebel ma bardzo wiele wspomnień nie tyle schowanych w niej, co po prostu przechowywanych. A najważniejszą funkcją tej szafy jest to, że można do niej wkładać kolejne gadżety, ale można je też wyjmować i korzystać, można to robić tak często jak się chcę. Tak często jak chcą.
W lewej części jest kilkanaście wieszaków. Nie są specjalnie duże bo nie wisi na nich zbyt wiele materiału. Raczej to delikatne i dość skąpe stroje. Ona zakładała je w bardzo różnych miejscach i okolicznościach. Każda z zawieszonych na białych wieszakach bielizna ma swoje wspomnienia. Gdyby przy każdej z nich przywiesić metkę z lokalizacją w której była używana, lista byłaby długa. Bardzo lubiła się dla niego ubierać. Nie miało znaczenia czy biała, czarna czy czerwona. Królowała koronka i delikatny prześwitujący materiał. W szafie decydującym podziałem był kolor. Te białe koronki wisiały skrajnie z lewej strony. Na ogół białe były zwiewne i lekkie. Gdy zakładała je na siebie, można było pomyśleć że jej ciało jest jak słońce przesłonięte delikatną firaną bieli. Delikatne i gorące zarazem. Długi rękaw białej tuniki przechodził w delikatny dekolt, który wcale nie był głęboki bo prześwitujący materiał i tak doskonale uwidaczniał jej piersi przysłonięte bielą. Ta konkretna tunika sięgała delikatnie za jej pupę. Zawsze zatem do niej zakładała delikatne białe stringi. Lubił bardzo ten biały zestaw, bez stringów lubił go jeszcze bardziej. Zaraz po delikatnej bieli wisiały czerwone, różowe i filetowe szlafroczki. Lejące się, niespecjalnie długie, zawiązywane w tali. Miała je na sobie wiele razy. Jak pili kawę rano, czy w sobotnie przedpołudnie gdy malowała się w łazience, zakładała najczęściej ten czerwony. Chłodny i delikatny dotyk materiału sprawiał jej przyjemność. On bardzo lubił rozmawiając z nią delikatnie i wolno rozwiązać sznurek przytrzymujący całość na jej biodrach. Wtedy materiał rozlewał się na jej biodrach, wisząc zaczepiony na sutkach, tak że dekolt zaczynał się na szyi i kończył na łonie. Mogła malować się dalej, a on mógł na nią patrzyć jak czerwień okrywa jej biodra ale odsłania podbrzusze. Czerwień była w szefie widoczna ale było też miejsce na bardzo czerwony stój, który nie pojawił się jeszcze na poważnie. Czerwona sukienka. Prosta mini z dekoltem w owal. Lateksowa, pięknie podkreślająca jej kształty. Obcisła i dopasowana jak druga skóra. W tej sukience, szpilkach i czerwonych ustach mogła odegrać dowolną rolę. Rolę dziewczyny, która dostanie wszystko to co zechce od tego od kogo zechce. Czerwona, pewna siebie, zjawiskowo seksowna kobieta, która zostawi ślad swojej czerwonej szminki tam gdzie zechce i tylko tam gdzie zechce. A gdy będzie miała ochotę by lateks rozgrzał się od je podniecenia, to on zrobi tak by była podniecona jak nigdy wcześniej. Czerwonych koronek zawsze używała gdy miała ochotę na coś szalonego, coś nowego i wyzwolonego. On zawsze miał wrażenie, że w czerwieni jest nieco bardziej odważna i bezpośrednia. Najczęściej jednak wkładała na siebie klasyczną czerń. Połowa przestrzeni szafy to zestawy eleganckiej klasyki w różnym stylu. Body z długimi rękawami i stójką pod szyją, które czasem zakładała na wspólne wyjście z nim. Było też takie, w którym dekolt pozwalał mu swobodnie całować jej szyję i przestrzeń miedzy piersiami. Koronka oblewająca jej biust prędzej czy później musiała odpuścić by mógł całować jej piersi. Lubił bardzo tą kategorię wspomnień, bo jak mówił, bardzo podniecający jest klik zatrzasków które jak zauważył, głównie prawą ręką, odpinał między jej nogami. Czarne były też stroje, w których ani zatrzasków ani sprzączek ani guzików nie było. Ich struktura raczej przypominała kabaretki, lub zdobioną siateczkę. Ich zdejmowania nie miało znaczenia i nie było potrzebne. Bardzo uroczo przez tą siateczkę przy odrobinie pieszczot przebijały się skutecznie jej sutki gdy pieścił je językiem. Te zestawy zostawały na niej do końca. Doskonale zszyte tam gdzie szwy być miały, w kroku były pięknie niezabudowane. W szafie obok wszystkich czarnych siateczkowych kombinezonów wisie wiele jego ulubionych wspomnień, gdy ona leży właściwie ubrana ale jej rozchylone nogi pokazują tą cześć jej ciała, którą pieścić mógłby godzinami. W szafie na skraju prawej strony wiszą też niemal normalne sukienki. Ubierała je dla niego przy okazji różnych imprez. Większość kobiet uznałaby je za zbyt odważne na klubowe tańce. Ona zawsze gdy tylko prosił, zakładała je dla niego. W większości przypadków bez stanika albo bez majtek. Bawili się tym całymi godzinami. By dopiero jadąc do domu w środku nocy mógł pieścić jej pośladki zaraz po tym jak przytuliła się do niego po wyjściu z klubu. Lubił tą myśl, że od jej wnętrza dzieli go tylko jedna warstwa materiału. Gdy wracali do domu nagrzani na siebie po całym wieczorze gry wstępnej, rozchylała nogi i prosiła by sprawdził jaka gorąca jest tam na dole. Robił to czując jak spodnie rozsadza mu podniecenie. Te czarne sukienki dobrze pamiętają jego dłonie na jej wargach… Zaraz za sukienkami wisiały w karkołomnym stylu zaczepione na wieszakach gorsety. Ich historia ma różne obrazy, które się z w nie wplotły. Dała się w nich fotografować, razem z nim, tworząc piękne obrazy ich zauroczenia lata temu. Ostatnio gorset zdobił jej ciało, zupełnie nie długo. To znaczy do końca na niej pozostał, ale nie miał szans być zapięty. Delikatnie rozsznurował go na plecach. Nie widziała tego dobrze, bo jej oczy zasłonięte były jego krawatem. Nie miała szans by się sprzeciwić, bo jej słonie splecione na oparciu krzesła związane ze sobą nie miały szans się bronić. Gorset miał sprzączki z przodu. Dwadzieścia jeden. Tyle rozpiął by mógł podziwiać jej piersi i brzuch, nadal jednak otulone nieco gorsetem. A to był dopiero początek tego wieczoru. Z tego też powodu właśnie przy tym gorsecie wisi różowy-czarny palcat. Do wszystkich tych wieszaków, w białych pudełkach obok, leżały zestawy uzupełniające. Kabaretki, pończochy, rękawiczki, apaszki… osobne pudełeczko miały różnego rodzaju majteczki, głównie stringi koronkowe. W nich czuła się najlepiej i najbardziej erotycznie. Dla niego też stanowiły podniecający gadżet. Mógł przecież całować jej pośladki, głaskać je i pieścić bez zdejmowania jej majtek. Robił to z radością. Zawsze gdy prosiła by pomasował jej pupę, delikatnie wysuwał jej sznureczek z pomiędzy jej pośladków, odsłaniając jej kobiecość. Olejek na jej pupie gdy nie miała już stringów, podniecał go bardzo mocno. Oczywiście nie sama oliwka była tu kluczowa. Nie tylko dotyk jej pośladków ich jędrność czy kształt były kluczem jego podniecenia, ale przede wszystkim fakt, że ona mu pozwala robić dużo z jej pupą. Mógł się nią bawić a ona mu na to nie tylko pozwalała, a wręcz oczekiwała. Jej stringi muszą pamiętać bardzo dużo. Choć na ogół leżały już obok, w ich szafie do każdej pary majteczek przypisanych jest sporo wspomnień. Jest też półka na stroje okolicznościowe. A to stój śnieżynki, a to pokojówki a to w końcu króliczka z uszami. Bo szafa jest również po to by można było być tym kim się chcę. Wystarczy ją otworzyć i wybrać. Zacząć zbierać te momenty i chwilę, było zawsze ważne dla nich. Widać to po jednej półce ich szafy. Są tam uwiecznione ich ciała. Tak zupełnie wprost i nie tylko. Bo ona ma piękne ciało. Wie o tym dobrze, bo przecież od zawsze jej o tym mówił. Pierwszy raz odważyła się pokazać je przed aparatem wiele lat temu. Zestaw seksownych obrazów powstał dawno temu. Do dzisiaj są wspomnieniem do którego wraca z rozmarzeniem. Gdyby miał do tej szafy schować różne przedmioty, znalazłaby się tam gitara, którą na zdjęciu zakrywała swoje krągłości. Byłyby szpiczaste uczy króliczka, które miała na sobie gdy po raz pierwszy odkrył jej piersi przed obiektywem aparatu. Były podniecone i sterczące. Tak to pamięta. Bo dla każdej kobiety musi być podniecające być piękną kobietą, której ciałem zachwyca się lustrzany obiektyw. Do dzisiaj uważa, że podniecającym jest ten rodzaj kontrolowanego ekshibicjonizmu. Być piękną w obiektywie i oczach innych zawsze jest podniecające. Dla niej najbardziej podniecające było być śliczną i atrakcyjną dla niego. Wszystkie sesje które mają, są dla nich. Podniecają w trakcie, przed i po sesji. Są częścią tej szafy jak częścią może być klej na tapecie na ścianie. Nie da się o nich nie pamiętać. Stanowią ich historie fizyczności i intymności. Ona jemu w prezencie dała piękne zdjęcia. On dla niej został erotycznym modelem. Do dzisiaj ten fragment szafy noszą ze sobą w telefonach. Na tej półce jest jeszcze sporo miejsca na dalsze fotografie, urocze, erotyczne, podniecające, wyuzdane i jeszcze odważniejsze. Pamięć jest niezawodna ale zdjęcia bywają wręcz epickie. Bo ich nagość nie stanowi tabu przed nimi. Uczyli się tego wzajemnie. Dla niej zawsze było to nieco trudniejsze. Gdy pierwszy raz poprosił by stanęła nad nim i pokazała mu siebie zupełnie nago, miał wrażenie że jeszcze nie czuje się pewnie. Po kilku latach w ich szafie leży wspomnienie w którym pewnego popołudnie wysłała mu zdjęcie swojej waginy i napisała „wracaj do domu”. Kocha jej ciało. Z każdym rokiem chciałby by półka, która je upamiętnia była wypełnione zdjęciami i wspomnieniami bliskości jej ciała.
Bo ta szafa jest ich zbiorem najskrytszych tajemnic, pamiątek i skarbów. Są dla siebie cenną nagrodą za starania. A to tylko jedna część szafy, ten romantyczny zestaw wspomnień. A przecież po drugiej stronie spokojnie leżą różnokolorowe wibratory o bardzo podniecających i śmiesznych kształtach. Są kulki w kształcie perełek, które w jej pochwie ocierają się o nią. Są zabawki do seksu analnego, kajdanki, nakładki, perełki i żele. Taśmy, gry, kostki, piórka, zestawy do zabawy, których jeszcze nie sprawdzili dla niego i dla niej. To i tak tylko część tego co ta szafa może pomieścić. Jej możliwości są znacząco większe. Można by do niej przecież włożyć, cały stół z jadalni, pół lodówki, kilka samochodów, śpiwór, namiot, kawałek ogródka. Mnóstwo kremów, strojów, pościel rożnego rodzaju, kilka książek, erotyczny komiks, wannę i to nie jedną, kilka miejscowości w różnych krajach, jacht i samolot, biuro czy kilka parków w mieście. A i tak jeszcze miejsce w niej zostanie. Bo szafa ta ma rozmiar ograniczony tylko ich wyobraźnią i chęcią poszerzania granic. Tę szafę da się otworzyć tylko wtedy gdy ma się hasło które pozwala korzystać z jej zakamarków. Ma ono dwie składowe. Pierwsza to: zróbmy to razem. Druga składowa jest jednak jeszcze ważniejsza. Tylko dzięki niej ta szafa miała szanse powstać i nadal jest im bardzo potrzebna. Bo oprócz „zróbmy to razem” trzeba wiedzieć, że kluczem do tych wspomnień jest „chcę więcej”. A ja chcę więcej.

W tym roku zamiast klasycznych Walentynek będziemy świętować z partnerem Kinky Walentynki – zmysłowo, sensualnie, seksualnie upajać się sobą i czerpać przyjemność z rzeczy nieoczywistych, a że wybieramy kink to nasza zmysłowość będzie swobodna. Naga niedziela, pyszne jedzenie serwowane na partnerze, aromatyczna kawa ze świeżo mielonych ziaren, podawana przez niego, bo lubię go zdominować, a on lubi zabiegać o moje względy. Lazy, kinky seks, gdzie wykorzystamy nasze gadżety i wyobraźnię. Solo seks, bo zmysłowość to także dbanie o fajną relację ze sobą, a dla siebie też lubię się ubrać w kinky bieliznę i ekscytować fakturą materiału i doznaniami, jakie się z tym wiążą. Na samą myśl mam dreszcze, a poza tym polecam wypróbować trochę kinku, bo jest nie tylko zmysłowy, ale dodaje też pikanterii i w relacji i solo ;)

Otwieram oczy wyspana, wypoczęta. Lekko głodna. Obok ciepłe, bliskie sercu i zmyslom cialo. Rozkoszuje sie ta obecnością , przytulam sie. Zapadam jeszcze na chwile w krotka drzemkę (w moim idealnym dniu nie śpieszę się nigdzie).:) Budzimy sie, zartujemy dokazujemy, cieszymy sie swoja obecnością, swoboda. Celebrujemy pierwszy posiłek,zjedzony właściwie dopiero w porze obiadu. Po drodze przekazujemy sobie sporo czulosci, uwagi, opieki, malych gestow. Potem idziemy do lasu porzadnie zmarznac, zmeczyc sie. Pomilczec. Wracamy,kapiel, kanapa, ksiazka. Powolne, leniwe wymiany czułości. Powolne rozpalanie zmęczonych calym dniem cial. Niespieszne zbliżenie, pelne zaufania, wysłuchania, satysfakcji. Caly dzien towarzyszy nam poczucie bliskości, bezkresnej swobody, nieuciekajacego czasu. Zasypiamy spokojni, zrelaksowani. Zmęczeni :)