Czułość to dla mnie przede wszystkim zwolnienie tempa, bo wymaga czasu i cierpliwości, zrozumienia potrzeb tak swoich, jak i osoby, którą zamierzamy nią obdarzyć.

Jak ją zapraszam do swojego życia? Poprzez uważność, zwracanie uwagi na zmiany nastrojów i drobne gesty, poprzez fizyczną i emocjonalną bliskość, ale też przez rytuały budujące dla niej przestrzeń: chwilę w ciągu dnia przeznaczoną na przytulanie, śniadanie raz w tygodniu podawane do łóżka, wieczór tylko dla siebie co miesiąc…

Najchętniej przygarnęłabym Ondę, choć każda z nagród ma swój urok :)
Nie interesuje mnie tylko zestaw gier The Lovers, bo już mam i zaczęłam niedawno pierwszą rozgrywkę, skorzystałam nawet z kodu rabatowego oraz darmowej wysyłki – dziękuję. Przede wszystkim jednak dziękuję, że jesteś i próbujesz tworzyć tu przyjazną seksualności atmosferę. Sto lat!

W jaki sposób zapraszam do swojego życia czułość?

Już nie muszę jej zapraszać – czułości jest pod dostatkiem w moim życiu – kobieta, z którą jestem daje mi ją i przyjmuje ją ode mnie – ta wzajemność jest niezwykle ważna, ale nie zawsze tak było.

Zaprosiłem czułość do swojego życia pytając się – „Zostaniesz moją współlokatorką?”. Na szczęście to nie ostatnie pytanie, na które odpowiedziała „tak” i wprowadziła się do mnie trzy dni później.

Czułość dla mnie to coś więcej niż dotyk, to pewne ciepło, bezpieczeństwo, zainteresowanie i oddanie, które kieruje do niej i czuje jak unosi się wokół nas. W wynajmowanym mieszkaniu mamy wielkie ciężki drzwi, które może i otwierają się lekko, ale dają mi czas, aby dotrzeć do korytarza jak ona wraca z pracy. Jej praca jest ciężka, a ona ma problemy, aby zostawić ją za sobą. Przybiegam do korytarza ściągam jej ciężką torbę z ramienia i gdy tylko zdejmie kurtkę obejmuję ją.
Moje czoło dotyka jej, moje dłonie trzymają jej plecy na wysokości tali i powoli się wspinają – czuję – jak jest spięta. Stoimy tak chwilę – trzymamy się. Całuje jej czoło, jedną dłonią łapie jej głowę i w zależności od nastroju albo spokojnie trzymam, albo wesoło miziam pod włosami. Ona kładzie głowę na moim ramieniu, wtula się we mnie, słyszę jej głęboki oddech, obejmuję ją mocniej, przyciągam do siebie, czuje jej zapach – jest taki miejsce za uchem, tuż nad szyją, gdzie wydziela się zapach, ona zawsze tak pięknie pachnie. Zaczyna się rozluźniać, moje mizianie po głowie przynosi efekty – uśmiecha się. Teraz wie, że wróciła do domu.

Z czystego pragmatyzmu nie zawsze kąpiemy się razem, z resztą samotny czas pod prysznicem jest dla nas ważny, jednak średnio raz w tygodniu wskakujemy razem pod prysznic. Jak jest ciężko w życiu, to jest ciszej między nami, głośna woda przeszkadza w mówieniu, ale nie przeszkadza w tym, aby jej palce krążyły po moim tatuażu, gdy myje mi plecy, albo w pocałunkach kiedy myje jej uda, a gdy dzień jest lżejszy pluskamy się i oblewamy nawzajem wodą – dobra – ja oblewam więcej.

Czasami jest tak, że po prostu leżymy i coś oglądamy, ciężko w dzisiejszych czasach o naprawdę zajmujące produkcje filmowe, więc zdarzają nam się dość często różne przerwy. Jedną z moich ulubionych jest ta w której, ona słodko „uwala” się na mnie, gryzie mi bark lub pierś, zwija ręce pod siebie niczym kot i tak chwilę leży. Obejmuję ją i wtedy lubię się jej pytać „Wiesz, że Cię kocham?”. Nauczyłem się w życiu, że można kogoś kochać, ale nasza miłość może być niedostrzegana, możemy ją okazywać w nieumiejętny sposób, dla tego w tym pytaniu zawsze widzę coś więcej. Upewniam się w nim, że moja miłość jest wysłana w przejrzysty sposób, że dociera do niej, że ona wie – że, ją kocham.

Gratuluję urodzin! Cieszę się, że mogłem czytać Cię od prawie samego początku, odległe w czasie warsztaty w Krakowie wspominam bardzo dobrze, życzę Ci kolejnych 9 lat, niech blog stanie się pełnoletni!

Kolejność chcenia:
1. Lora DiCarlo Onda od Luli Pink
2. Zestaw skórzanych akcesoriów Please od Feelosophia
3. Womanizer × Lovehoney Pro40
Tygryska i kochanków już mamy. 😊

Czułość… Kojarzy mi się z delikatnym, pieszczotliwym dotykiem. Trochę czasu mi zajęło zastanowienie się, gdzie ta czułość jest w moim życiu, bo jestem osobą bardzo “niedotykalską” i jakikolwiek dotyk drugiej osoby akceptuję w naprawdę niewielu okolicznościach. Ale są w moim życiu dwie sytuacje przepełnione czułością, kiedy czuję się utulona, bezpieczna, jakbym była zawinięta w mięciutki kocyk i mogła przez chwilę zapomnieć o całym świecie.

Po pierwsze własny dotyk podczas pielęgnacji nowego tatuażu. Kiedy delikatnie smaruję moje własne dzieło sztuki, kiedy jestem szczególnie delikatna dla podrażnionej skóry, kiedy z uśmiechem oglądam nowy obraz na własnym ciele. Na co dzień staram się być dobra dla swojego ciała i generalnie bardzo się z nim lubię. Ale nowy tatuaż zawsze sprawia, że kocham siebie jeszcze bardziej i sobie to okazuję właśnie poprzez czułą pielęgnację – delikatną, pieszczotliwą, pełną miłości. Kiedy rezerwuję sobie te kilka minut na smarowanie się kremami i to jest mój “święty” czas, kiedy jestem ja, moje ciało i osobisty kawałek sztuki – i nic więcej nie istnieje.

A druga sytuacja to moment tuż po orgazmie – moim lub partnera. Kiedy świat jeszcze nie do końca przestał wirować, kiedy jeszcze czuje się tak wiele, że trudno właściwie to nazwać. Kiedy cała energia opuszcza ciało i nastaje moment kompletnej bezwładności… Wtedy jest czas na czułość – na głaskanie, przytulanie, delikatne pocałunki, wspólne bycie troszeczkę poza rzeczywistością. Czasem trwa to tylko chwilę, gdy orgazm był tylko przystankiem, a nie wielkim finałem ;). Ale jest to bardzo ważny moment, który przypomina, że nawet jeśli przed chwilą byłam nazwana dz*wką, a następnego dnia obudzę się z siniakami (oczywiście wszystko to na własne życzenie :D), to jest to pewna konwencja, zabawa, pod którą kryje się szacunek, miłość, przyjaźń, pełna akceptacja…

Z tego wynika, że jeśli chcę mieć w życiu więcej czułości, to muszę pomyśleć nad kolejnym tatuażem, albo mieć jeszcze więcej orgazmów w seksie z partnerem :D. Albo, zainspirowana zadaniem konkursowym, mogę pomyśleć, czy przypadkiem nie potrzebuję tej czułości więcej i znaleźć jakieś nowe przestrzenie dla czułości w moim życiu :D

Poproszę Lora DiCarlo Onda

Czułość- zamykam oczy i zastanawiam się co czuję, jak się czuję i jak chciałabym się czuć. Badam dokładnie swoje ciało. Myślę czego potrzebuje, w jakich dawkach.

Dawanie czułości, delikatności, rozkoszy jest dla mnie ważniejsze niż branie jej. Rozczulam się cała, kiedy tylko „czule” kogoś.

Marzy mi się womanizer.

Na początku była mama. To ona była czułością. Nie trzeba było jej specjalnie zapraszać – skoro była jedynym, co dla mnie istniało, czułość sama pojawiła się w moim życiu. Kiedy poznawałam świat coraz lepiej, zauważyłam, że czułość nie jest zarezerwowana tylko dla mamy. Nie było jednak już tak łatwo – trzeba było ją do siebie zaprosić. Jeśli znało się ją z dzieciństwa – było prościej. Jeżeli jednak nie poznało jej się wcześniej, była czymś nowym, czymś, czego się bało. Dziś zapraszam czułość do swojego życia każdego dnia. Tak jak w dzieciństwie przybiera ona ludzką formę, po prostu jest w każdym z nas. Można doświadczyć jej otwierając się na ludzi (siebie i innych) i kochając. Kiedy otwieram wieczorem drzwi witając narzeczonego, zapraszam do środka także czułość. Tak samo jest kiedy uprawiając soloseks zajmuję się sobą. Czułość rozkwita także we mnie samej, dbam o jej obecność tak samo jak o nastrój czy gadżety. I choć czuję się dobrze w swoim towarzystwie, to z pewnością istnieje jeszcze coś, co pomogłoby mi uczynić czas ze sobą bardziej wartościowym. W tym wypadku mogłaby sprawdzić się Onda od Lora DiCarlo. Zastanawia mnie, czy jedynie w ludziach drzemią niezliczone pokłady czułości, czy jednak posiadają je też gadżety. Chętnie się o tym przekonam.

Chyba największą czułość zaprosiłam do swojego życia gdy odpisałam na bardzo proste cześć od drugiej osoby. I choć dzięki temu moje życie zrobiło się pełne delikatności i komfortu, tak naprawdę dużo ważniejsze i przyjemniejsze jest to, że to ja jestem dla kogoś tą zaproszoną czułością. Że w końcu mogę kogoś nią obdarować, czy to w formie zerwanych kwiatów bzu, zrobienia śniadania rano czy pogłaskania po włosach i pocałowania w czoło (po którym wszystko staje się takie, jakie być powinno ;) ). Okazywanie bliskiej osobie czułości jest cudowne i sprawia, że i dla siebie ma się więcej czułości.

Najbardziej zależałoby mi na uprzęży z dildem, za to podziękuję za kosmetyki, a już zwłaszcza te dla panów, bo pożytku z tego nie będę mieć żadnego xD

Czułość w moim życiu po prostu jest – kiedyś ją zaprosiłam i została na zawsze.
Czuję jej obecność na przykład, kiedy zrobię sobie herbatę w tym małym kubeczku, który kiedyś dostałam od mamy i siądę wygodnie tylko po to, żeby ją pić patrząc na zieleń za oknem. Kiedy idąc przez las dotykam drzew i oddycham głęboko. Albo kiedy wybaczę sobie kolejny błąd. Kiedy pomyślę „oczywiście, że dasz radę to zrobić. Skoro ktoś może, to ty też możesz”. Kiedy na głupią wypowiedź znajomego odpowiem z cierpliwością zamiast zdenerwowania. Kiedy zrozumiem, że za czyjąś wrogością chowa się strach. Kiedy podaruję komuś drobny upominek z rzeczy, którą tak bardzo doceni tylko ta jedna osoba. Kiedy zostawię kogoś w spokoju, bo tego teraz potrzebuje. Zmrużę oczy do kota, który mruży je na mnie.
Czułość lubi towarzystwo, jest zaraźliwa i roznosi się drogą dotyku, słowa, spojrzenia. Świat staje się bardziej miękki, kiedy jesteśmy czuli.
(wybieram zestaw skórzanych akcesoriów lub majtki + lubrykant)

Zwykle mówię „poproszę o trochę czułości” do partnera ;) jeszcze nigdy mnie ten sposób nie zawiódł :D