Z okazji urodzin bloga życzę Ci dalszych sukcesów i pogody ducha 💜
Moimi preferowanymi nagrodami są Manta, Bumper Booty Bundle albo King.
Najważniejsze, co zaprosiłam do swojej seksualności, to świadomy rozwój. Miałam do przepracowania mnóstwo kwestii, które mnie ograniczały – pochwicę, doświadczenie przemocy seksualnej, nieumiejętność nawiązania bliskiej i intymnej relacji, nieświadomość swoich potrzeb i wiele innych. Długo zajęło mi zrozumienie, że seks nie jest przykrym obowiązkiem, który trzeba odbębnić, żeby partner mnie nie porzucił. Cieszę się, że pochyliłam się nad tą kwestią, bo odkąd wzięłam swoją seksualność za rogi i zaczęłam świadomie nad nią pracować, moje życie naprawdę zmieniło się na lepsze. Niemniej, nadal jestem w drodze, ciągle się dokształcam (m.in. u Ciebie na blogu) i eksperymentuję. Dziękuję Ci za wszystkie wartościowe treści na blogu, bo miały bardzo duży wkład w rozwój mojej seksualności 💜

Kolejny rok kiedy tu jestem, kolejny wspaniały rok dla mnie i mojej seksualności. Najlepsze co kiedykolwiek mogłam dla niej zrobić to zaufać mojej intuicji, to ona prowadzi mnie wprost idealnie w kierunkach które przynoszą mi ogrom satysfakcji, tak w przypadku soloseksu, zabawek które kupuję czy doświadczeń jakie nabywam z moim partnerem. Cudownie było się odważyć i zaufać swojej intuicji, edukować się też i tutaj co rozwinęło moje zaufanie do samej siebie i mojego ciała. Oby kolejne urodziny Proseksualnej przyniosły nam kolejne miłe doświadczenia zebrane w kolejny rok, dziękuję za wszystko co dotąd i do poczytania w kolejnych wpisach! Pozdrawiam ciepło

Co ja zaprosiłam do swojej sypialni i życia? Dwie rzeczy – samoakceptację i otwartość. Od zawsze byłam większa niż moje rówieśniczki. Nie raz słyszałam dużo różnych obraźliwych epitetów na temat mojego ciała co bardzo zakorzeniło się w mojej głowie, a poprzedni partnerzy wcale w tym nie pomagali. Niby było fajnie, ale nigdy nie czułam się przy nich do końca okej. Seks po ciemku, mechaniczny, przy żadnym nigdy nie byłam w pełni naga. Poszłam na terapię, która pomogła mi zaakceptować swoje ciało. Czułam i nadal czuję się dobrze. Pokochałam swoje ciało.
Na początku tego roku poznałam mojego obecnego mężczyznę. Nigdy przez myśl mi nie przeszło, że ktoś może równie mocno kochać mnie taką, jaka jestem. Przy nim czuję się na milion procent sobą. Ta reszta wstydu, która towarzyszyła mi w łóżku odeszła w zapomnienie. Teraz nawet jego spojrzenie przyprawia mnie o zawrót głowy. Nauczyliśmy się otwarcie rozmawiać o tym co lubimy, co nas podnieca. Za każdym razem odkrywamy siebie na nowo. Jest pierwszym facetem, który mnie słucha, i który uczy się mojego ciała.
Przy nim nie krępuje się być całkowicie nago, nie boję się być „na górze”, uwielbiam ubrać się w seksowną bieliznę – jego wzrok i zachowanie mówi mi wtedy wszystko. Jeszcze rok temu nie weszłabym pewnym krokiem do sklepu z bielizną erotyczną – dzisiaj to sama przyjemność.
Nagroda, która na pewno byłaby dla mnie i dla niego idealnym prezentem to zestaw Bumper Booty Bun.

Najważniejszą rzeczą, jaką zaprosiłam do swojej seksualności była rozmowa, otwarta komunikacja o seksie. Kiedyś zupełnie inaczej odpowiedziałabym na to pytanie. Pewnie wskazałabym pierwsze spojrzenie w dół, we własne krocze, bo wychowana we wstydzie do swojego ciała, w katolickiej rodzinie moja niepewność to czego powinno się robić a czego nie z ciałem była ogromna do tego stopnia, że nawet przy kąpieli nie sprawdzałam, co tam jest, co mam między nogami..Z innym etapem mojego życia wiąże się oddzielenie związku swojego seksualnego powera z koniecznością stałej, poważnej, opartej na miłości relacji. Zmieniło to mój punkt widzenia na seksualność i zostawiło duże pole do popisu w eksploracji.
Wracając jednak do mojej głównej odpowiedzi :rozmowy o seksie przez wiele lat były tematem tabu zarówno dla mnie jak i dla moich różnych partnerów. Nie było przestrzeni ani gotowości na rozmowę czy to z jednej czy z drugiej strony.
Ale w końcu nadszedł ten moment, że poznałam osobę, z którą było to możliwe. Ba! On dosłownie oczekuje, żebym mówiła, czego chcę, co mnie podnieca, aby sprawić mi jak największą przyjemność. I ups. Tu pojawił się spory test. Spora blokada dla mnie. Bo do prawie mojego 27 roku życia nikt wcześniej tego nie poruszał, nie drążył. Seks po prostu był. Lepszy, gorszy, wspaniały, chujowy. Tzw. jakiś. I tu pojawiło się otworzenie, powolne, pewnych furtek we mnie. Odkrywając siebie, rozmawiając, wprowadziliśmy różne rzeczy do łóżka, które nie mieściły się w głowie mi wczesniej, których się bałam albo których nie miałam z kim spróbować. I dzięki rozmowom zaczęliśmy sobie wysyłać magię zdjęcia, czego byłam przeciwnikiem. A co się wydarzyło? Polubiłam to! Potem doszedł seks przez kamerkę, wspólne oglądanie porno, zabawki(których wcześniej np w stałych relacjach mieć nie mogłam. Bo co? Ja Ci nie wystarczam? Jakby to urągało męskości), a także spełnienie moich fantazji o zdominowaniu mężczyzny i próbowaniu zabaw meskim anusem (co okazało na maksa przyjemne dla niego również). Także wiem jedno. Bez komunikacji w seksie, bez przełamania się, nie pozna się nowych rzeczy. Granic siebie. Granic przyjemności. Niby proste-ale jak się okazuje, nie zawsze. Nie dla każdego.

Szczerość w związku. Absolutną i nic nie ukrywającą. Szczerość do bólu i łez. Szczerość, która leczy nasze dusze i pozwala zbliżyć się jakby serce do serca. Wtedy nasze ciała zamieniają się w jedno podczas seksu. Jestem pewna, se pomimo tego że nie jest to fizycznie możliwe to tak się dzieje.
Potem, na koniec, płaczę ze szczęścia.
Mam swojego Króla (partnera) ale chciałabym ich mieć dwóch 😈
King ozdobiony złotem, please. (me)

Zdecydowanie najważniejszą rzeczą, którą zaprosiłam do swojej seksualności ostatnio, to swoboda w relacji z partnerem. Aż się wzruszam, jak o tym myślę, bo myślałam, że od dawna mam tej swobody w sypialni dużo, ale dopiero kiedy spotkałam swojego pierwszego partnera „na poważnie”, czuję, że tę swobodę mam tak naprawdę, dzięki zaufaniu do niego i świadomości, że mogę z nim omówić naprawdę wszystko zupełnie na luzie i zrobić to, na co oboje się entuzjastycznie zgodzimy. Chociaż co najmniej kilku poprzednim moim relacjom seksualnym nie mogę odmówić dużej emocjonalnej bliskości, to tak dużej swobody wcześniej nie doświadczyłam, chyba głównie ze względu na różne trudności komunikacyjne i ze strony partnerów, i z mojej. Dużą rolę odgrywały tam lęki i kompleksy, które sprawiały, że zarówno trudno było np. mówić o rzeczach, które w seksie chcę robić, jak i o tych, na które nie mam ochoty. Teraz widzę w swoim związku naprawdę dużo luzu oraz zaufania. Mówimy sobie o przeróżnych naszych pragnieniach, ale i obawach i zawsze mam wrażenie, że mogę partnerowi powiedzieć o swoich lękach, odmówić czegoś, przerwać coś, a to jeszcze niedawno, zwłaszcza przed psychoterapią, było dla mnie niezwykle trudne. Teraz wiem, że kiedy partnera o coś poproszę, wysłucha mnie i zaakceptuje prośbę lub asertywnie odmówi, a kiedy mu coś wyznam, on mnie nie wyśmieje. Cieszę się, że możemy wspólnie odkrywać nowe aktywności, powoli, bez presji żadnej strony i że nie wszystko musi być idealnie, żebyśmy byli zadowoleni. Ważne, że jest nam wystarczająco dobrze. Być może za kilka lat uda mi się jeszcze trochę poluzować mój obsesyjno-kompulsyjny rys osobowości, mój perfekcjonizm i potrzebę kontroli wypracowane w dzieciństwie, i wtedy dopiero się zdziwię, jak to jest mieć pełną swobodę w seksie, ale póki co naprawdę cieszę się tym dużym krokiem, który udało mi się ostatnio zrobić w tej nowej relacji.
Będę wdzięczna za Zalo King, Gbulb, Dame Arc albo OMGyes (wymienione w kolejności zaczynając od najbardziej upragnionego prezentu).

Jaka była najważniejsza rzecz jaką zaprosiłam do swojej seksualności? – Akceptacja, dużo osób w tym momencie czytania uśmiechnie się i machnie ręką, pomyślą „banał” …ale nie dla mnie. Akceptacja całkowicie odmieniła moje życie, a szczególnie to seksualne. Wszystko zaczęło się w momencie dojrzewania, bo to wtedy odkryłam w sobie pewną odmienność. „Coś ze mną jest nie tak” to była pierwsza myśl gdy na lekcji biologii w podręczniku zobaczyłam budowę anatomiczną kobiecych narządów płciowych. Przestraszyłam się. Długo wpatrywałam się w rysunek z opisem „wargi sromowe większe i mniejsze” u mnie było na odwrót, zupełnie inaczej niż na ilustracji. Po powrocie do domu przeglądałam fora internetowe których treść wpędziła mnie w jeszcze większe kompleksy. W treści przeważały wulgarne opinie mężczyzn dosadnie opisujących jak bardzo brzydzą ich kobiety które są zudowane w ten sposób. Przed zaśnięciem ciągle myślałam o tym co tam przeczytałam, a po policzku spływały łzy. Nawet teraz, po latach dobrze pamiętam jak mężczyźni z tego forum wyśmiewali się twierdząc, że ” motylka” mają tylko kobiety które nie szanują swojego ciała, a ich skóra rozciągnęła się od rozwiązłości. Oczywiście, już wtedy wiedziałam, że kobiety mają różną budowę ciała, a wystające wargi nie są powodem do wstydu, że to normalna budowa, pod warunkiem, że nie utrudnia współżycia, nie powoduje bólu czy dyskomfortu podczas chodzenia lub jazdy na rowerze. U mnie wszystko było w porządku pod względem fizycznym, ale ciągle czułam się gorsza od innych kobiet. Właściwie czułam nawet, że nie jestem prawdziwą, wartościową kobietą. Miałam swoje przemyślenia: przecież o biustach mówi się dużo, głośno i otwarcie. Ich różnorodność jest w pełni akceptowana i powszechna. Ich rozmiar nie ma znaczenia, bo wszystkie są piękne. O wargach sromowych już się tyle nie mówi, jest to temat tabu, jakby kobieta istniała tylko od pasa w górę. Pamiętam jak kiedyś oglądałam program o medycynie estetycznej. Kobieta zdecydowała się na zabieg zmniejszenia warg sromowych. Głęboko w pamięci zapadły mi mało profesjonalne słowa lekarza, że jest to defekt urody, wada budowy wynagająca korekty, gdyż z taką budową ciała trudo jest utrzymać higienę. Poczułam się tak, jakby ktoś wymierzył mi policzek. Zabolało, poczułam się „brudna”. Zmarnowałam tyle lat na walkę z myślami. Bardzo późno poszłam na pierwszą wizytę u ginekologa. Miałam świadomość, że lekarz wiele już widział, ale pokonanie własnej bariery wstydu i rozebranie się przed kimś obcym było dla mnie koszmarem.Po wszystkim wiedziałam, że takie myślenie nie było rozsądne, że mogłam narazić swoje zdrowie lub nawet życie. Potrzebowałam czasu żeby zrozumieć, że moja budowa ciała nie jest nczym dziwnym i że nie jest powodem do wstydu. W gąszczu bezwartościowych stron w internecie nie jest łatwo zaleźć kogoś kto za rękę wprowadzi młode osoby w Świat seksualności. Są tematy z którymi nie rozmawia się z rodzicami, których nie porusza się w szkole lub w grupie rówieśników. Dzięki takim kobietom jak Ty, młode dziewczyny nie muszą cierpieć w milczeniu i samotności z pytaniami na które nie znajdą odpowiedzi. Jestem Ci wdzięczna za szerzenie świadomości. Jesteś fantastyczną osobą i chociaż teraz nastały trochę dziwne czasy i są ludzie którzy rzucają Ci kłody pod nogi, Ty dajesz radę! Czytam Twój Blog, śledzę na IG oraz na FB i chociaż mam już swoje lata, to ciągle się czegoś uczę. Cały czas pamiętam jak byłam zagubiona, jak nieustannie porównywałam się z idealnymi ciałami z filmów porno. Wszystkie kobiety w tych nagraniach miały tzw „bułeczki”, a mi chciało się płakać. Dziś jestem świadomą osobą, mam męża i z odwagą i miłością patrzę na swoje nagie odbicie w lustrze, już bez wstydu zakładam body z otwartym krokiem i jest mi z tym dobrze, bo co złego i brzydkiego może być w różowych płatkach które są kwiatem kobiecości. Dzięki pracy ludzi takich jak Ty, którzy edukują, poruszają trudne i krępujące tematy, wiele osób takich jak ja może poczuć wolność we własnym ciele. Dziękuję Ci za wszystko, a najbardziej za to, że jesteś. Chciałabym móc wypróbować na sobie delikatny wibrator do punktu G Dame Arc od Kinky Winky. Gdyby to się jakimś cudem udało to będę w wielkim szoku :)) pewnie prędzej piekło zamarznie :D Ale to nie ma znaczenia, nagrody nie są w życiu najważniejsze… chociaż są przyjemne i jakaś kobieta będzie miała dużo radości. Nat chciałam Ci tylko podziękować i gorąco pozdrowić! Rób dalej to co robisz, bo robisz to świetnie!

Hej! Na początku chciałabym Ci podziękować za stworzenie takiej przestrzeni w internecie. Bardzo się cieszę, że tu trafiłam! Odpowiadając na konkursowe pytanie, najważniejszą rzeczą jaką zaprosiłam do swojej seksualności jest WOLNOŚĆ. Moja historia jest taka, że do niedawna byłam osobą bardzo wierzącą i mocno zaangażowaną w życie kościelne i wspólnotowe. Znałam na wylot jego zasady, co jest dobre, a co złe. Wiedziałam jak powinno wyglądać życie w czystości i tak dalej. Ale po drugiej stronie było wysokie libido. I tak jako nastolatka byłam przekonana, że jestem uzależniona od masturbacji i mam problem. Później moje życie seksualne można było porównać do sinusoidy. Starałam się żyć według zasad wiary i wtedy wypierałam całkowicie swoje potrzeby seksualne, z jednej strony wiedząc, że one są normalne, z drugiej zaś, że nie mogę ich realizować. Wówczas zdarzało się, że próbowałam je spełnić jakby na zapas, podejmując pochopne decyzje, wchodząc czasem w ryzykowne relacje. Nie umiałam w tym wszystkim dbać o siebie, obrywałam miotając się między życiem w zgodzie z kościołem a własnymi potrzebami. W miarę chodzenia na terapię i usamodzielniania się, zaczęłam słuchać siebie bardziej niż innych i odnajdywać to, czego naprawdę potrzebuję. I w ten sposób udało mi się zaprosić do życia seksualnego WOLNOŚĆ (zresztą nie tylko tam!). Dużą rolę odgrywały w tym również sekspozytywne miejsca w sieci :). Dzięki temu wszystkiemu wiem, że ze mną jest wszystko okej, że mogę dbać o siebie i swoje uczucia w życiu seksualnym, pytać się siebie, czy chcę coś robić, czy nie. W tej wolności pozwalam sobie na eksperymenty, na seks solo, na brak ochoty na seks, na seks dwa razy w ciągu dnia. Myślę, że wolność w życiu seksualnym dała mi bardzo dużo szczęścia. Niesamowite było dla mnie, że mogę w kwestii seksu robić to, czego chcę. Tak niewiele, a tak wiele. Po prostu posłuchać siebie. Nikt lepiej od nas nie wie, czego potrzebujemy.
Dziękuję jeszcze raz za bloga i edukacyjne instastories! Wielka robota :)
Jeśli mojemu komentarzowi uda się wygrać, to bardzo chciałabym dostać Króliczka albo Dame Arc! Pozdrawiam bardzo bardzo!

Do swojego łóżka zaprosiłam świadomość. Pierwsze doświadczenia seksualne zbierałam w niezbyt zdrowych relacjach. W pewnym momencie życia zostawiłam te relacje za sobą, ale zostało ze mną libido, być może nawet większe, niż wcześniej. Uznałam, że jeśli nie teraz, to kiedy. To był idealny moment na pierwsze zabawki.
Piękny, soczyście różowy króliczek uświadomił mi, że mogę czerpać przyjemność z seksu na więcej sposobów, niż myślałam – nie tylko z zaspokajania potrzeb partnera, nie tylko ze spełniania potrzeby bliskości, tylko jak pełnoprawny uczestnik. Brzmi banalnie, ale w tamtym momencie to była dla mnie nowość. Na drugi ogień poszedł, wybrany bardzo ostrożnie, chyba najmniejszy z dostępnych w sklepie, korek analny. To był pierwszy krok, żeby „odczarować” negatywne doświadczenia na tej płaszczyźnie. Wnioski były bardzo podobne. Te dwie niepozorne rzeczy zmieniły sporo w moim życiu. Oczywiście nie zrobiły tego same, tak po prostu, ale popchnęły mnie do przemyśleń, do dzielenia się doświadczeniami z innymi ludźmi (chociaż nie odważyłam się inaczej, niż anonimowo), do czytania, do rozwijania wspomnianej wcześniej świadomości. Świadomości tego, że mogę i powinnam być traktowana podmiotowo, a nie przedmiotowo, że mogę czerpać z seksu przyjemność tak samo, jak partner, że seks może być też na moich zasadach. I przede wszystkim, że w łóżku mam prawo pewnych rzeczy wymagać i to nie sprawia, że jestem roszczeniowa. Zupełnie odcięłam się od patrzenia na seks w kategoriach obowiązku.
Po jakimś czasie pojawił się odpowiedni partner, dla którego na pierwszym miejscu stała konsensualność, który stawiał mnie chyba nawet wyżej, niż siebie. Dzięki temu w końcu mogłam się skupić na tym, co lubię najbardziej, czyli na nim ;) Bez poczucia, że coś tracę, ze świadomością, że nie muszę się o siebie martwić, bo on robi to za mnie – dokładnie tak, jak ja za niego. Nie od początku było perfekcyjnie, ale wcześniejsze przemyślenia sprawiły, że nie bałam się rozmawiać.
Wyciągnęłam z tego jeszcze jedną cenną lekcję: nie każde zaniedbanie ze strony partnera wynika z braku dobrej woli, czasem to kwestia braku świadomości, a rzeczą, która potrafi najbardziej zmienić życie seksualne, jest czasem po prostu rozmowa.
Gdybym miała wybrać coś spośród nagród, miałabym poważny dylemat. Wibrator ze skrzydełkami byłby genialnym prezentem dla partnera, który nie miał jeszcze styczności z erotycznymi zabawkami. Wiem, że pierwsze doświadczenia potrafią być niezręczne i myślę, że czułby się naturalniej, gdybym wprowadziła go, na przykład, podczas seksu oralnego. Z drugiej strony, powoli zaczynam czuć, że to może już czas na pójście o krok dalej w kwestii seksu analnego. Ufam mojemu partnerowi na tyle, że chciałabym z nim kiedyś spróbować, ale chciałabym być do tego jak najlepiej przygotowana, również fizycznie, dlatego zestaw do analnych eksploracji od razu rzucił mi się w oczy.